Bodrumlunun rüzgarı değişkendir dikkat edilmezse yalpaya düşürür.

“Seve seve” kabul ettiğimiz 12 Eylül Anayasası sonrası,

ilk yerel seçimimizi 1984 yılında gerçekleştirdik.

Bir nevi Anayasa gibi “seve seve” sevgili Cevat Bilgiç,

dönemin moda partisi Anavatan’dan Belediye Başkanı seçildi.

Henüz otuzlu yaşların ilk yarısındaydı.

Dönemin aç kurtları etrafını öyle bir sardı ki,

kendisini kullananlardan sevdiklerine ulaşamadı

Gerçekleri göremedi.

Dolayısıyla bir sonraki seçimde yerini

Shp’li Emin Anter’e bıraktı.

Tıpkı bugünler gibi merkezi hükümetin baskıları,

biraz da şımarıklık,

beşinci yılın sonunda Emin Anter’i de koltuğundan etti.

1994 yılında koltuk yine el değiştirdi.

Dönemin Partisi ANAP’lı Tuğrul Acar Belediye Başkanı oldu.

Başkan Acar seçilir seçilmez halktan uzaklaştı,

Kapılarını vatandaşa kapadı,

Etrafını rantçılar sardı,

Kendisine ulaşmak imkansız hale geldi.

Doğal olarak beşinci yılın sonunda

Umurça kahvesinde okey oynayarak zamanını geçiren

bir önceki dönemin başkanı Emin Anter’i tekrar göreve getirdi Bodrumlu’ lar.

İkinci döneminin ikinci yılında aramızdan ayrıldı kendisi.

Işıklar içinde olsun.

Meclis kadrolu meclis üyesi Mazlum Ağan’ı başkan seçti.

Üç yıl bir şey anlaşılamadan geçti.

“Ben seçilerek gelmedim hele beni bir seçin bakın neler olacak.” dedi.

Bunun üzerine Bodrum halkı

2004 yılında Chp’li Mazlum Ağan’ı Belediye Başkanı seçti.

Adı gibi Mazlum biriydi.

Mütevazi, yapıcı, babacan bir başkandı.

Lakin etraf aç kurt doluydu.

Onu da yedirdiler bitirdiler.

Bir “Beyaz Evler” operasyonu oldu.

Neredeyse belediyeyi yutacaklarmış.

Başkanın haberi bile olmadı.

Durum böyle olunca,

sayılı günler çabuk geçti.

Dönemin tabela partisi Demokrat Parti’nin adayı,

Müskebi’nin on yıllık Başkanı Kocadon,

CHP’lilerin elinden,

CHP’lilerin oyuyla,

Belediye Başkanlığını kazandı.

Beş yıl boyunca meclis çoğunluğu olmamasına rağmen

CHP’li meclis üyelerine her dediğini yaptırdı.

Bir sonraki dönem diyetini ödemek için CHP’li oldu.

Bir beş yıl daha koltuğunu korudu.

2019 yılında hedef büyüttü ve Muğla’ya aday oldu.

CHP kaşla göz arasında sattı kendisini;

doğal olarak kaybetti.

Bilmiyoruz belki de kazandı, kim bilir?

2023 e az kaldı çünkü.

Şimdi gelelim sadete…

Her dönem olduğu gibi

31 Mart 2019 seçimlerinde de

CHP’nin on civarında aday adayı ortaya çıktı.

Mustafa Saruhan’da karar kılındı.

Tüm aday adayları elenirken,

hedef küçülten Ahmet Aras,

birinci sıradan meclis üyesi oldu.

Saruhan’ın seçilme yeterliliği olmaması sebebiyle

Ahmet Aras Belediye Başkan adayı oldu.

“Kimilerine göre şans olsa da”

Bana göre;

“İsteyerek,planlayarak,tahammüden” aday gösterildi.

Siyasi geçmişi olmamasına rağmen,

halk kendisine inandı,

koltuğa oturttu.

Buraya kadar çok anormal bir durum yok.

İşte her şey burdan sonra başladı doğal olarak.

Kendisinin kurmadığı bir meclisle,

siyaset cambazlarıyla baş başa kaldı.

Önceki örnekler gibi

etrafını menfaat çeteleri sardı, yanlış üstüne yanlış yaptırdılar.

Dostlarını dinlemedi.

İmarı yok diye,

yüz askerle Güvercinlik’te vatandaşın evini yerle bir ettirdiler.

Meğerse orada imar varmış

Şimdi ayıkla pirincin taşını.

****

Gelinen bu günlerde;

“24 saat emrinizdeyim cümlesiyle”

seçim öncesi dağıtılan kartlardaki telefon numarasına

vatandaş ulaşamamaya başlamış.

Sekreterle muhatap olmaya başlamışsa,

eski dostların ulaşmakta zorluk çekiyorsa,

başkan yardımcıları,

birim amirleri de hep toplantıdaysa,

vatandaş “özellikle” imar servisinden gına gelmişse,

kibirli parti yöneticilerin de halktan uzaklaşmış,

sorunlara duyarsız kalmaya başlamışlarsa

işler yolunda gitmiyor demektir.

İşler yolunda gitmediği zamanlarda neler olur?

Yukarıda anlattığımız durum gerçekleşir

Koltuğu ısıtamadan bırakmak zorunda kalırsın.

“Halkın Başkanı” diyen halk bu kez başka bir şey söyler.

Kızacak-lar-sınız bana biliyorum ama

Yaşanmış gerçekler böyle söylüyor.

14.10.2020

Saygılarımla

Şenol Cömert